Justyna Ziarkowska w  monograficznym opracowaniu poświęconym surrealizmowi w literaturze hiszpańskiej do 1936 roku ustosunkowuje się do zastrzeżeń niektórych badaczy podważających zasadność używania terminu "surrealizm" w odniesieniu do twórczości poetów i pisarzy  hiszpańskich owego okresu.  Autorka - jak sama zastrzega - przedstawia surrealizm szeroko, jako "rodzaj wyobraźni, projekt światopogladowy i praktykę estetyczną, która odcisnęła ślad na sztuce XX wieku". Praca charakteryzuje się wyjątkowymi walorami poznawczymi i  umiejscawia hiszpański surrealizm w szerokim kontekście międzynarodowym. Można uznać, że  pod wieloma  względami jest to dzieło pionierskie w polskim piśmiennictwie.

• Prolog

CZĘŚĆ PIERWSZA. Surrealizm

ROZDZIAŁ I

• Definicje
• Wojna
• Witalność

ROZDZIAŁ II

• Romantyzm
• Goya
• Groteska

ROZDZIAŁ III

• Nadrzeczywistość a sen
• Obrazy
• Tekst niekierowany

ROZDZIAŁ IV

• Język poetycki
• Teoria piękna
• Pragnienia

CZĘŚĆ DRUGA. Hiszpania

ROZDZIAŁ I

• Odbudowa państwa
• System edukacyjny
• Residencia de Estudiantes

ROZDZIAŁ II

• Gomez de la Serna, Jimenez i Ortega
• Ultraizm (z Peiperem)
• Kreacjonizm

ROZDZIAŁ III

• Pokolenie?
• Luis de Gongora
• Poeci 1927

ROZDZIAŁ IV

• Breton w Hiszpanii
• Hinojosa w Maladze
• Teneryfa

CZĘŚĆ TRZECIA. Surrealizm w Hiszpanii

ROZDZIAŁ I

• Nie było surrealizmu
• Najbliższa tradycja
• Był surrealizm

ROZDZIAŁ II

• Alberti
• Aleixandre
• Cernuda

ROZDZIAŁ III

• Lorca
• Teatr
• Kino

ROZDZIAŁ IV

• Metamorfozy
• Puste ciała
• Deformacje

Epilog
Cytowana literatura
Resumen
Indeks osób